توانمندسازی کودکان استثنایی بیش از یک نیاز ساده ضروری است. آنها به یادآوری مداوم نیاز دارند که توانایی بیشتری دارند و ناتوانی هایشان نباید از قدردانی از آنها جلوگیری کند. آیا می دانستید که یک میلیارد نفر یا 15 درصد از جمعیت جهان (بانک جهانی)، نوعی ناتوانی را تجربه می کنند؟ سازمان یونیسف تخمین می زند که تعداد کودکان دارای معلولیت تقریباً 240 میلیون نفر در سراسر جهان است. با این حال، متأسفانه، آنها جزو محروم‌ترین گروه‌ها هستند و با تبعیض‌های روزمره روبرو هستند. دسترسی به آموزش همچنان یک معضل مهم است. کودکان دارای معلولیت به معنای واقعی واژه هنوز عقب مانده اند چرا که بهایی که باید به آن ها داده شود و امکاناتی که در اختیار آن ها قرار بگیرد صورت نمی گیرد. به عنوان مثال، کسانی که در برقراری ارتباط و مراقبت از خود مشکل دارند، به احتمال زیاد آموزش نمی بینند. نرخ های خروج از مدرسه نیز در میان کودکان چند معلولیتی بیشتر است.
راهکار برای توانمندسازی کودکان استثنایی
حمایت خانواده از اهمیت بسیاری در توانمندسازی کودکان استثنایی برخوردار است. خانواده باید کودک را تشویق و پشتیبانی کند و اطمینان حاصل کند که او قادر است بهترین توانایی‌های خود را به کار بگیرد. بخشی از توانمندسازی کودکان استثنایی بر عهده جامعه و مسئولان مرتبط است که خانواده ها و افراد عادی در این امور نمی توانند اثربخش باشند چیزی که در اکثر جوامع مشاهده می شود این است که بهای کمی به این کودکان داده می شود و امکانات مورد نیاز آن ها همیشه کمتر از سطح عادی بوده است. در این بخش ما به راهکارهایی می پردازیم که خانواده کودکان استثنایی و مردم عادی می توانند در برخورد با آن ها انجام دهند.
آن ها را بیاموزید و درک کنید.
خواه ناتوانی شنوایی یا زبانی، ناتوانی ذهنی یا سایر اختلالات، کودکان دارای معلولیت دائما برای اثبات خود در جامعه ای که می تواند دلسرد کننده باشد، مبارزه می کنند. آنها نمی‌خواهند شرایطشان «ویژه» در نظر گرفته شود، بنابراین از دلخوری یا رفتاری متفاوت با دیگران با آن ها خودداری کنید. یکی از بهترین راهکارها برای توانمندسازی کودکان استثنایی اسن است که آن ها را درک کنید نه اینکه به آن ها ترحم کنید و رفتاری متفاوت از دیگر افراد با آن ها داشته باشید.
خود معمولی و مودب خود باشید.
با یک فرد دارای معلولیت، از جمله کودکان، باید با احترام رفتار شود و از شخصیت آن ها تعریف شود البته این تعریف نباید حالت اغراق آمز باشد. بنابراین، شما نیازی به تغییر رفتار خود در هنگام تعامل با چنین فردی ندارید. در عوض، با سرعت، صدا و لحن همیشگی خود صحبت کنید و از زبان شخص اول استفاده کنید. معمولی رفتار کردن و احترام به شخصیت یک کودک معلول باعث توانمندسازی کودکان استثنایی می شود به این شکل که آن ها خود را یک موجود ضعیف تلقی نمی کنند زیرا با آن ها یک برخورد دقیقا همانند دیگر کودکان صورت گرفته است.
آن ها را به عنوان یک فرد باور کنید و با آن ها رفتار کنید.
یک کودک با اعتماد به نفس با هر توانایی، همیشه محصول باور به آنچه می تواند انجام دهد خواهد بود. یک کودک با توانایی های متفاوت می تواند کارهای شگفت انگیزی انجام دهد اگر اطرافیان او را حمایت و تشویق کنند. آنها ممکن است در برخی جنبه ها مشکل داشته باشند، اما این بدان معنا نیست که نمی توانند در زمینه های دیگر برتری داشته باشند. هر کودکی با چیزهای خاصی برانگیخته می شود و نیازها و روش های متفاوتی برای یادگیری و ابراز وجود دارد.
آن ها را در تصمیم گیری ها بگنجانید.
اگرچه ممکن است اشکالات خاصی داشته باشند، اما کودکان با توانایی های متفاوت هنوز هم می توانند بخشی از تصمیم گیری باشند. پس در صورت وجود شرایط نظر آن ها را جویا شوید. بگذارید بدانند که آن ها را بخشی جدایی ناپذیر از خانواده یا حلقه خود می دانید. آن ها را در جریان آنچه در حال رخ دادن است نگه دارید، به خصوص اگر به وضعیت و پیشرفت آن ها مربوط می شود. این موضوع می تواند منجر شود یک کودک استثنایی به یک اساستثنایی توانمند تبدیل شود.
به آن ها قدرت انتخاب بدهید.
تشویق کودکان معلول به تصمیم گیری در مورد اینکه می خواهند با زندگی خود چه کنند، راهی عالی برای توانمندسازی آنهاست. این باعث می شود آن ها احساس کنند که کنترل کامل زندگی خود را دارند. علاوه بر این، داشتن این اطمینان که آنها می توانند در هر تصمیم گیری که مربوط به رفاه و آینده آنها باشد، الهام بخش است.
سبک های یادگیری آن ها را بیابید.
از نقطه نظر آموزشی، نحوه یادگیری و درک دیگران همیشه در مورد یک کودک دارای معلولیت صدق نمی کند. بنابراین، ارزیابی سبک ها و قابلیت های یادگیری آنها ضروری است. ابتدا نحوه عملکرد کودک را در عمل مشاهده و نظارت کنید تا بهترین سبک یادگیری او را بهتر تعیین کنید. سپس از افکار و نظرات آنها بخواهید تا احساس کنند در سفر خود تنها نیستند.
دستاوردهای آنها را هر چند کوچک جشن بگیرید.
نقاط عطف برای یک کودک معلول کاملاً متفاوت است. کوچکترین چیزها می تواند به معنای مهم ترین دستاوردها برای آنها باشد. لطفاً با بزرگداشت کارهای کوچکی که انجام می دهند و انجام می دهند، آنها را تشویق کنید که همیشه بهتر عمل کنند.
دسترسی آسان فراهم کنید.
برای توانمندسازی کودکان دارای معلولیت، باید محیط زندگی و آموزشی را فراهم کنید که قابل دسترسی باشد. به عنوان مثال، ساختمان‌ها و فضاهای آموزشی باید برای ورود آسان و استفاده از کودکان با معلولیت طراحی شده باشد. فراهم کردن این محیط در خانه کاری است که والدین می توانند آن را انجام دهندو هنگامی که یک کودک استثنایی ببینید برای رفت و آمد دیگران اذیت می شوند به نوعی اعتماد به نفش آن ها از بین می رود. فرلهم کردن دسترسی راحت در بیرون از خانه از عهده والدین خارج است و باید مسئولین آن را پیگیری کنند.
چه کودکانی به مدرسه استثنایی می روند؟
کودکان استثنایی از نظر معلولیت با یک دیگر متفاوت هستند یکی از سوالاتی که در ذهن خانواده های دارای کودک معلول هستند شکل می گیرد این است که چه کودکانی به مدرسه استثنایی می روند؟ در پاسخ به این سوال باید بگوییم کودک استثنایی از نظر علمی تعریف مشخصی دارد، کودکانی که ضریب هوشی آن ها، دو انحراف معیار بالاتر یا پایین تر از دیگر کودکان باشد کودک استثنایی تلقی می شود. کودکان استثنایی نیاز به آموزش های ویژه و حمایت اطرافیان دارند تا بتوانند استعدادهای خود را شکوفا کنند.
تست برای کودکان استثنایی
برخی از تست ها وجود دارد که برای کودکان استثنایی بسیار مفید است. شما می توانید نتیجه این آزمون ها را به صورت گواهی دریافت کنید هم چنین نتیجه این آزمون قابل ارائه به دکتر است و می توان نتیجه آن را تحلیل کرد. برای توانمندسازی کودکان استثنایی توصیه می شود حداقل یکی از تست های معرفی شده را انجام دهید.
سنجش و اندازه گیری تخصصی اختلال سلوک (RSDCD) کودکان و نوجوانان ۶ تا ۱8 ساله
سنجش و اندازه گیری تخصصی اضطراب اسپنس (SCAS) کودکان و نوجوانان ۶ تا ۱۵ ساله
سنجش و اندازه گیری تخصصی رفتار و سلامت روان (CBCL آخنباخ) کودکان و نوجوانان ۶ تا ۱۸ ساله